Polega na wykorzystaniu makroruchów (ruchy całego naszego ciała) w celu przełożenia na mikroruchy (ruchy narządów artykulacyjnych). Ważne jest wykorzystanie aktywności motorycznej z jednoczesnym pobudzeniem czucia m.in. przez stymulację wibracyjno-dotykową. Podstawą jest ruch angażujący całe ciało w odbieranie dźwięków. Wykorzystuje się zabawy fonacyjne połączone z rytmem ciała i rytmem muzycznym. Celowo dobrane schematy ruchowe stymulują rozwój motoryki oraz zmysłu równowagi pacjenta. Jest to skuteczna metoda pracy z dziećmi z opóźnionym rozwojem mowy, afazją, ubytkiem słuchu.

Cele:

• Uwrażliwienie słuchu, usprawnianie funkcji słuchowych
• Usprawnienie komunikacji językowej
• Stymulacja motoryki
• Usprawnienie narządów artykulacyjnych

Efekty:

• Naśladowanie rytmu, dźwięków, samogłosek, sylab
• Poprawa sprawności narządów artykulacyjnych
• Uwrażliwienie słuchu
• Nabycie umiejętności łączenia ruchu głosu z rytmem.

Efektywność działań w zakresie metody werbo-tonalnej zapewniają zabawy fonetyczne, które pozwalają zainicjować pożądane etapy rozwoju mowy dzieci. Zabawy dostosowuje się do wieku i poziomu rozwoju dziecka. Przeprowadza się je z wykorzystaniem prostych domowych przedmiotów- zabawek służących pobudzeniu wokalizacji lub gaworzenia. Istotą zabaw jest ruch połączony z dźwiękiem. Zabawkom wprawianym w ruch towarzyszy dźwięk realizowany przez terapeutę. Artykulacja dźwięku mowy dobranego do przedmiotu i konkretnego ruchu trwa tak długo, jak długo porusza się przedmiot.

W trakcie wykonywania tych ćwiczeń należy zachować odpowiednią intonację i modulację głosu, a także mimikę twarzy terapeuty, będącą wyrazem towarzyszących emocji. Do stałych elementów obecnych podczas ćwiczeń należą: pompon, trzy klocki w tym samym kolorze, bączek, dwa kubeczki połączone ze sobą gumką oraz chusta. Terapia jest interesująca dla małych pacjentów, ponieważ wykorzystuje rytmiczne wyliczanki i rymowanki, w których podkreślone są przede wszystkim tempo, melodia i akcent.