Terapia neurorozwojowa stosowana jest u wcześniaków, niemowląt oraz małych dzieci. Ma ona na celu przede wszystkim wykrywanie nieprawidłowości występujących w rozwoju ruchowym dziecka i wprowadzenie odpowiednich metod postępowania. W terapii neurorozwojowej dużą uwagę zwraca się na plastyczność mózgu. Małe dziecko uczy się na podstawie docierających do niego bodźców ze zmysłów wzroku, słuchu, dotyku, węchu i smaku. Dzięki temu zdobywa nowe doświadczenia. Tworzą się nowe połączenia nerwowe, a jego mózg bardzo intensywnie się rozwija.

Zaburzenia neurorozwojowe dotyczą sfery ruchowej, intelektualnej, społecznej. Powstają w wyniku uszkodzenia układu nerwowego i dają obraz w wieku niemowlęcym, dziecięcym lub dopiero w okresie dojrzewania.

Przyczynami zaburzeń neurorozwojowych są przede wszystkim:

• nieprawidłowy rozwój OUN w ciąży
• urazy okołoporodowe
• czynniki genetyczne
• wcześniactwo
• przebyte choroby matki w ciąży

Do metod neurorozwojowych należą między innymi:

• koncepcja NDT-Bobath
• metoda Vojty

Koncepja NDT-Bobath została stworzona przez Karela i Bertę Bobath w latach 40-tych XX w. i jest powszechnie stosowana w Polsce i na świecie. Od tego czasu metoda była modyfikowana i rozwijana w oparciu o obserwacje dotyczące prawidłowego oraz nieprawidłowego rozwoju ruchowego u dzieci. Podstawą koncepcji jest analiza możliwości i problemów pacjenta. Jest ona potrzebna do opracowania planu terapii oraz wdrożenia odpowiednich technik wspomagania i stymulacji, które pozwolą wyzwolić prawidłowe ruchy.

Metodę NDT-Bobath stosujemy u dzieci z:

• zaburzeniami napięcia mięśniowego
• asymetrią
• opóźnieniem psychoruchowym
• zespołami genetycznymi
• mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD)
• chorobami nerwowo-mięśniowymi (SMA)
• przepukliną oponowo-rdzeniową

W terapii zwracamy przede wszystkim uwagę na:

• normalizację napięcia mięśniowego
• torowanie prawidłowych odruchów
• utrzymywanie pełnej ruchomości w stawach
• kontrolę postawy
• wykorzystywanie zdobytych umiejętności w życiu codziennym

Metoda NDT-Bobath jest uznawana za jedną z najbardziej efektywnych w rehabilitacji niemowląt i małych dzieci.

Metoda Vojty została opracowana w latach 60-tych XX w. przez czeskiego neuropediatrę Vaclava Vojtę. Polega ona na ułożeniu dziecka w odpowiedniej pozycji oraz stymulacji punktów uciskowych, aby wywołać prawidłowy odruch.

Metodę stosuje się u: wcześniaków, niemowląt, dzieci oraz dorosłych z:

• zaburzeniami napięcia mięśniowego
• asymetrią ułożeniową
• MPD
• wadami genetycznymi
• dystrofiami mięśniowymi
• wadami postawy
• uszkodzeniami splotu ramiennego
• kręczem szyi

Odpowiednio wczesne rozpoczęcie terapii u dzieci z zaburzeniami neurorozwojowymi pozwala na zdobywanie przez nie doświadczeń, które są potrzebne do prawidłowego rozwoju psychomotorycznego.