Dużą część terapii logopedycznej stanowi mioterapia. Jest ona niczym innym jak doborem odpowiednich ćwiczeń, które mają na celu usprawnianie funkcji związanych z przełykaniem, żuciem, oddychaniem, domykaniem warg, pionizacją języka, artykulacja, co przekłada się na prawidłowe funkcjonowanie i rozwój twarzoczaszki.

Cele:

• usprawnianie i profilaktyka motoryki narządów artykulacyjnych,
• korygowanie wad w obrębie jamy ustnej ze szczególnym uwzględnieniem żuchwy,
• zapobieganie lub przygotowanie do leczenia ortodontycznego, jest to istotny element terapii logopedycznej w przypadku wad zgryzu.
• Wywołanie prawidłowych funkcji tj. oddychanie, jedzenie, połykanie, artykulacja.

Mioterapia odgrywa ważną rolę w pracy nad prawidłową pracą mięśni biorących udział w procesie jedzenia, połykania i oddychania. Nieprawidłowy wzorzec połykania może powodować przesuwanie zębów i/lub deformację żuchwy.Prawidłowa budowa i motoryka warg, żuchwy, języka oraz prawidłowy zgryz stanowią warunek dla prawidłowej produkcji poszczególnych głosek.

Jednak w trakcie terapii miofunkcjonalej specjalista zwraca uwagę nie tylko na artykulację, lecz również obserwuje w jaki sposób pacjent pobiera pokarm, jak radzi sobie z gryzieniem, żuciem, przełykaniem pokarmu, w jaki sposób oddycha, w jakiej pozycji są wargi, język w trakcie spoczynku. Ocenia również warunki anatomiczne- zgryz, wędzidełko języka, wędzidełko wargi górnej, napięcie mięśniowe.

W trakcie terapii miofunkcjonalnej oddziaływania obejmują ćwiczenia bierne oraz czynne. Czynne opierają się na świadomych ruchach wykonywanych przez pacjenta, są to ćwiczenia praksji i kinestezji. Z kolei bierne oddziaływania są wykonywane przez specjalistę, obejmują masaż, zastosowanie kinesiotapingu lub elektrostymulacji.

Objawy zaburzeń miofunkcjonalnych:

• Ciągle otwarte usta
• Oddychanie przez usta
• Pogrubiona, zaczerwieniona dolna warga
• Wilgotna dolna warga
• Gromadzenie śliny w kącikach ust, ślinienie się
• Język leżący na dnie jamy ustnej, między zębami lub między wargami
• W trakcie artykulacji język wysuwa się między zęby, widoczne są ruchy rotacyjne żuchwy
• Długi czas jedzenia, żucia, trudności z rozdrobnieniem pokarmu, krztuszenie się, jedzenie z otwartą buzią.

Efekty:

• Normalizacja działania określonych grup mięśniowych okolicy twarzoczaszki i narządu żucia,
• zapobieganie powstawaniu wad zgryzu na tle mięśniowym,
• utrzymanie efektów leczenia ortodontycznego,
• zminimalizowanie bólu w stawie skroniowo-żuchwowym, bruksizmu,
• domknięcie ust, zmniejszone ślinienie się,
• poprawa przebiegu funkcji tj. jedzenie, oddychanie,
• wyraźniejsza artykulacja.